جنگل انبوه --- متن ترانه های رضا پیشرو

کرس :



یه صدایه نور از قانون گفتش شب شد ماه باز اون بالا قرصه ... او او او

بزار آسمون از بارون پرشه دربیاد آفتاب باز بشه غنچه ... هه

یه صدایه نور از قانون گفتش شب شد ماه باز اون بالا قرصه ... او او او

بزار آسمون از بارون پرشه دربیاد آفتاب باز بشه غنچه ... هه



پیشرو آ مطلبه حق

ورس اول :

درود به خدایی که سنجیده چید

طبیعتی که در حال تغییر ریتمه

رویاهاتو به تو سنجیده میگه

اونقدر سبکی که رو ابر میشینی

بعد نفس خودتو می بینی

دنباله کلیدی می بینی

قفل بازه بی کلید

بعد میری به جایی که تعطیلی نیس

می گیری دنیارو بعد میمیری





کرس :

یه صدایه نور از قانون گفتش شب شد ماه باز اون بالا قرصه ... او او او

بزار آسمون از بارون پرشه دربیاد آفتاب باز بشه غنچه ... هه

یه صدایه نور از قانون گفتش شب شد ماه باز اون بالا قرصه ... او او او

بزار آسمون از بارون پرشه دربیاد آفتاب باز بشه غنچه ... هه



(اون روز روزه سختی بود و من عمرم گذشت و من خوش بختم)



ورس دوم :

هوا سرد بود

تیر می کشید تو زمستونا دندون

خیابونا واضح نبود از دور

سایه ها می ترسن از نور

تویه جنگله انبوه

ارواح مست میشن از بو

من روحم و رد میشم از چوب

تو نموند تو ساله هر روز

که دریا هرچه داریم از اوست





کرس :

یه صدایه نور از قانون گفتش شب شد ماه باز اون بالا قرصه ... او او او

بزار آسمون از بارون پرشه دربیاد آفتاب باز بشه غنچه ... هه

یه صدایه نور از قانون گفتش شب شد ماه باز اون بالا قرصه ... او او او

بزار آسمون از بارون پرشه دربیاد آفتاب باز بشه غنچه ... هه



ورس سوم :

خدا کاری کنه به بنده دنیا به ما دل ما دل

وقتی قرنه رویا دنایه چاپه چاپه

مثه هرکسی که یه دونه قلاب باکل باکن

دنیایه مجانی میشه دنیایه عاشق عاشق



اوترو :

تا پایان خیلی راهه مرد تا برسی به ایستگاه بعد