باور كن ، صدامو باور كن
صدایی كه تلخ و خسته ست
باور كن ، قلبمو باور كن
قلبي كه كوهه اما شكسته ست
شكسته ست

باور كن ، دستامو باور كن
كه ساقهء نوازشه
باور كن ، چشم منو باور كن
كه يك قصيده خواهشه

به دادم برس اي اشك دلم خيلي گرفته

نپرس از دوري كي نپرس از چي گرفته

منو دريغ يك خوب به ويروني كشونده

عزيزمه تا وقتي دل تو سينه مونده

تو اين تنهايي تلخ منو يك عالمه ياد

نشسته روبه رويم كسي كه رفته بر باد

از تو که حرف می زنم به یاد تو هرچی می گم ترانه می شه
باغ بی برگی ما گل می کنه ، دریایی از جوانه می شه
همه دریچه ها رو به سپیده شعر آفتابی می خونن
بی هراس گزمه های شهر جادو ، شبا مهتابی می خونن

پشت هم گزارش سقوط برگ
پشت هم خطابهء سایه ی مرگ

مهرداد:
خبر خود سوزی ترانه كش
خبر توقیف یک صدای خوش

گ:
خبر پریدن عطر گلاب
خبر دزدیدن یک شعر ناب

م:
پشت هم مراسم جایزه دار
خبر قتل گلی وقت فرار

چله نشین تو شدم
نبض زمین تو شدم
مردهء بی دین همه
زنده به دین تو شدم

به ساعت مرگ غزل
تلخ آبه ای جای عسل
بر حلقهء نفرین شده
تنها نگین تو شدم